Reis naar Manzanillo met overnachting in Mexico City

10 februari 2012
Om 4.15 u, dus een kwartier vroegere dan gepland stonden Huub en Stan op de stoep om ons naar Brussel te brengen. Na maar een uurtje dommelen na de nieuwjaarsvergadering met diner, zou het dus een lange dag worden. Gelukkig op dit uur nog geen files en ruim op tijd in Brussel zodat we in Brussel Midi de tijd hadden om de balie van de TGV te vinden. Was al lang geleden en veel veranderd, dus de tijd hadden we nodig. Afscheid genomen van Stan, die bij de auto stond, van Huub jammer genoeg niet want die was al naar binnen gelopen om de rest rooms op te zoeken J.  De treinreis verliep voorspoedig en na 1.15 stonden we in Charles de Gaulle en hadden we twee uur om in te checken en de douane te passeren. Is toch niet zo veel en we renden van de ene balie naar de andere, Marian al buiten adem met de vraag waarom we zo moesten rennen??? Tja, toch maar net op tijd voor de boarding tijd, zelfs geen flesje of sigaretten kunnen kopen, om dan te horen te krijgen dat boarding voor 40 minuten was uitgesteld. De reden…… niet te verstaan. Uiteindelijk na 1 uur mochten we in het vliegtuig. Toch nog net op tijd dacht ik, want in Mexico City hebben we maar 2 uur voor onze aansluitende vlucht naar Manzanillo en dan zouden we rond 9 uur op een zomers terras zitten …… Dus het vliegtuig in en…. daar stonden we nog een uur stil vooraleer Aeromexico in beweging kwam. Dat wordt dus terug spannend en hopelijk trapt de piloot bij wijze van spreken het gaspedaal in om de verloren tijd goed te maken, anders zijn we natuurlijk het haasje en wordt het rennen in Mexico City.

Na twee uur stegen we dus op en nu maar even de 12.30 u vlucht overbruggen met wat eten, tv kijken, lezen en proberen hazenslaapjes te doen. Marian had pilletje ingenomen en dommelde af en toe in. Naarmate de tijd vorderde en geen informatie of de verloren tijd nu werd ingehaald of van geplande aankomsttijd, werd het dus steeds spannender. Was ook niet een van de modernste toestellen en wordt de laatste keer dat we met deze maatschappij reizen. Het enige wat we konden doen, was wachten tot het sein kwam dat de tafeltjes opgeklapt moesten en dat de daling werd ingezet; dan waren op de plaats van de bestemming en wisten we waar de klepel hing. Ondertussen ook toch geïnformeerd dat we een aansluitende vlucht hadden, maar no problema, ging allemaal opgelost worden. Dit kennen we van de sterk organiserende Mexicanen J

Om 18.00 kwam het sein dat we zouden landen en… ; de vlucht naar Manzanillo van 18.30 gaan we dus niet meer halen (koffers oppikken, langs de douane en inchecken bij een Aeromar).

We hebben het dus niet gered; dus maar naar de balie van Aeromar rennen in de hoop dat er iets vandaag nog een latere vlucht naar Manzanillo gaat. Dus van terminal L2 naar L3, gelukkig niet zo ver, informatie inwinnen …. En dus maar aanschuiven om het ticket te laten omboeken. Zeker geen vlucht meer vandaag. Dat weten we dus ook, dat wordt overnachten in Mexico City. Na vlucht omgeboekt te hebben naar dinsdag 8.00, terug naar de balie in terminal L2 van Aeromexico, want we hebben geen zin in een nachtje op de luchthaven. Dus netjes aanschuiven, net zoals een Duitser die ook naar Manzanillo moest voor de bruiloft van zijn vriend, maar die hadden ze naar de andere rij verwezen L.  Uiteindelijk waren we aan de beurt en gelukkig kan Marian zich toch aardig behelpen in het Spaans, zodat ze duidelijk kon maken dat we een hotel wilden door een verlate vlucht van Aeromexico. De jongeman aan de balie moest er eerst een chef bij halen en die op zijn beurt weer eens een cheffin om de duidelijkheid te krijgen dat we recht hadden op een overnachting en transfer morgenvroeg. Trouwens wat hier toch wel opvalt, is dat vrouwen toch wel beter kunnen organiseren dan de Mexicaanse mannen. En bij de douane zijn ook veel minder valide mensen die hier aan de slag zijn. Toch een vooruitstrevend beleid; heb ik in Europa nog niet gezien.

Uiteindelijk hadden we een kamer in Holiday Inn, een voucher voor het diner en breakfest. Victor, onze Duitse vriend stond nog aan te schuiven en moest natuurlijk dezelfde procedure ondergaan. Dus subtiel gesuggereerd aan onze baliemedewerker dat Victor in dezelfde situatie verkeerde en dat het wellicht gemakkelijk was om het voor hem nu ook in orde te maken. Een verbaasde, paniekerige blik,… neen dat kon niet, zijn collega zou dat wel doen, want hij stond in de andere rij. Nou ja.., maar even gewacht tot Victor aan de beurt was en daar begon zich hetzelfde scenario te ontwikkelen, dus maar even geassisteerd en de baliemedewerker verwezen naar onze situatie…. Het ging dus sneller.

Uiteindelijk met de shuttle naar het hotel, waar er een prachtig buffet was met veel lekkere dingen. Dat was een meevaller. Na het diner, het zal 21 uur geweest zijn en ondertussen waren we al 36 uur zonder slaap, hebben we de bar maar overgeslagen en zijn we, na nog een peukje op het bankje, gaan slapen. 

Morgenvroeg om 6 uur op, om de shuttle naar de luchthaven te nemen. En dan zien we wel hoe het laatste gedeelte verloopt.