Melaque - 13-10-2012

Zo eindelijk richting Melaque, het echte Mexico. De koffers waren nog gepakt en nu richting receptie upstairs om af te rekenen en de taxi naar Melaque te bestellen. Marian met de handbagage en Wilfried (de ezel J ) met de twee koffers naar boven; gelukkig geen trappen.

De taxi arriveert en voor de eerste keer in Mexico hebben we een vrouwelijke chauffeuse, dan nog wel van Argentinië, en die scheurde er behoorlijk op los. Marian vooraan pratend met onze chauffeuse over allerlei familietoestanden. Wilfried achteraan, zo kon ik goed schuiven van links naar rechts om foto’s te nemen. Onderweg zagen de gevolgen van de tornado Jova…, hele stukken weg waren weggeslagen… dus even voorzichtig met de taxi.

Aangekomen in het hotel liet onze leuke chauffeuse zich van de andere kant zien en bleek de prijs een afzetterprijs te zijn. Tja, eigen schuld, dikke bult, we hadden de prijs even van te voren moeten checken. Van de 650 die hotel ons vertelde, bleek plotseling ocho ciento cinquenta (850) te zijn. Ik ken natuurlijk geen Spaans J en vroeg ocho ciento en gaf dus ocho cienta (800); kijk de fooi had ze al goed bijgeteld.

Inchecken in ons hotel ging op de gebruikelijke Mexicaanse wijze. Het appartement was nochtans besproken, maar Mexico zou Mexico niet zijn moest het allemaal gaan zoals gedacht. Na het bijstellen van de datum, tot 3 februari en niet 13 februari, liet de eigenaar met veel acteertalent zijn generositeit blijken door geen 600 peso maar slechts 400 peso voor het appartement (dachten wij althans) te vragen. Dus wij ook blij, we hadden voordien al eens 650 en 700 betaald, en nu 400???? Ik stelde me al vraagtekens, want een appartement met balkon en zicht op zee, 4 bedden, een keuken etc…. dat leek wel een verdacht goede deal. Zou het toerisme zo slecht gaan? Op de sleutel zagen we dat het appartement 18 was. Marian voorop met de handbagage, ik achter met de twee koffers J naar de eerste verdieping. Het appartement dat ons voor ogen stond had echter nummer 31, dus geen 18, het appartement van vorig jaar 32 en meeste rechtse 33? Dus koffers laten staan en een verdieping hoger, hier was het dus ook niet. Marian dan maar op zoek gaan naar nr. 18 en dat bleek op de benedenverdieping te liggen en was ….. geen appartement met zeezicht maar een tweepersoonskamer. Dus Marian maar naar onze chef om duidelijk te maken dat dit het niet was en bijgevallen door een juffrouw die ons van vorig jaar nog kende. Gelukkig was het appartement dat we vorig jaar hadden nog vrij en konden we hier intrekken. Alleen mucho problemas voor onze chef die de prijs had gemaakt; moet natuurlijk meer zijn, begrepen wij ook natuurlijk, maar hij moest toch nog even nadenken, want hij had ons natuurlijk al blij gemaakt J.

Dus eind goed al goed, snel onze koffers uitpakken want Marian had om 13.00 al afspraak bij de Bingo bij Concha del mar. Is het punt waar bekenden zitten en zo zijn we onmiddellijk op de hoogte van het reilen en zeilen en weten we wat, waar te doen is. Het is trouwens frappant hoe vaak restaurants, echte bars heb je hier eigenlijk niet, van plaats veranderen. Vaak heeft het te maken  dat bij succesvolle zaken, de eigenaars de huur verhogen om zo veel mogelijk mee te pikken van het succes of ze de uitbaters mogen dan ophoepelen  en dan gaan ze het zelf doen, denkend dat ze het evengoed kunnen. Het laatste geval loopt voor 99% uit op een fiasco en menige zaak staat na een jaar leeg en vervolgens komt het verval…

De eerste dag speelt Wilfried ook maar een rondje Bingo mee. Twee kaartjes is voldoende, anders is de eerste dag al een stress dag om de goede nummertjes niet te missen. De geluidsinstallatie is namelijk alles behalve alles, Engels en Spaans toch even wennen. Marian kan 6 kaarten aan, en een goede bekende iets verder heeft er zelfs 12 J.  Judi, een Canadese van amsterdamse afkomst had al twee kaartjes gereserveerde voor een benifiet. Dus morgen naar de benifiet.Na de Bingo een aantal bekenden ontmoet, nog iets gedronken en vervolgens naar las Palmas om pulpu (inktvis) te gaan eten.  Pech, vandaag geen pulpo, dus maar advies gevraagd aan de ober en die raadde ons de verse vis aan. Ondertussen hoorden we dat de patron ziek was, hopelijk vertaalt zich dat niet in de kwaliteit. De patron hield vanuit zijn ligstoel en met gitaar op de schoot alles goed in gaten en deelde vanuit zijn stoel ook de bevelen uit. Een bijkomend voordeel om hier te eten is dat ik kon checken of de code van de internetverbinding nog dezelfde was. Dit bleek inderdaad zo te zijn en dus hebben we een internetverbinding op onze balkon (hotel ligt schuin tegenover).