11-13 februari 2012
De warmte overvalt ons onmiddellijk net zoals de
welwillende taxichauffeurs die ons allemaal for the best en cheapest price naar
het hotel willen brengen.
We weten
echter beter en gaan naar het loket aan de uitgang, trouwens bij elke
luchthaven in Mexico, is een dergelijk loket, en melden ons waar we naartoe
willen. Hier hebben ze inderdaad de best price. Vervolgens reden we richting
hotel, een 40 km van de luchthaven en de bekende taferelen trokken voorbij.
De kamers, apperments liggen tegen een bergflank
met een prachtig zich op de baai. Het gevolg van het prachtig uitzicht in de
hoogste appartementen is wel dat we talloze trappen moeten lopen (gelukkig geen
Nepalese toestanden) om restaurant en bar te bereiken, die natuurlijk op het
laagste niveau lagen. Maar we hebben een prachtig uitzicht en bij klimmen een
goed excuus (de tuin en baai bewonderen) om af en toe naar adem te happen J. De kleurrijke
schakeringen van rode, gele, oranje, paarse etc. bloemen en de uniek gesnoeide
struiken zijn een streling voor het oog.
Na een verkenning van het hotel en een drankje aan
de bar, terug naar boven geklauterd en met de taxi naar de plaza de Manzanillo.
Hier wat rond gekuierd, veel was er eigenlijk niet te zien, en gelukkig bij de
5de ATM toch pesos kunnen downloaden. Zo, met wat centjes op zak
voel ik met toch veel beter. Veel restaurants waren er hier niet en dus
besloten we maar te in het hotel te eten.
Het happy hour, gedurende 4 uur, was net voorbij en
de gevolgen waren bij menige Canadese dame en heer meer dan duidelijk J. De volgende dag even
langs het strand gewandeld en wat andere oorden bezocht in de buurt. Opvallend
de rust en de weinige toeristen die hier in deze resorts zijn. De crisis en het
minder goede (gevaarlijke) imago van Mexico doet het toerisme toch geen deugd.
Op tijd op vandaag en met de shuttle naar de
luchthaven. Inchecken, douane etc. ging allemaal vrij vlot en toen boarding om
8.45, aan dezelfde balie voor Colima (8.30). Eindelijk aan de beurt, neen, neen
dit is Colima, Mazanillo komt straks aan balie 2. Wij naar balie 2, waar we
samen met Victor als eerste stonden. Colima bleef maar boarden, zegt de man
doodleuk, neen is balie 1 geworden. We konden nog lang bij 2 staan, maar goed,
de Mexican way went snel J.
Eenmaal in het kleine propellertoestel verliep de vlucht naar wens en na 1.30
landen we in Manzanillo, een kleine
luchthaven in de staat Jalisco.
De warmte overvalt ons onmiddellijk net zoals de
welwillende taxichauffeurs die ons allemaal for the best en cheapest price naar
het hotel willen brengen.
We weten
echter beter en gaan naar het loket aan de uitgang, trouwens bij elke
luchthaven in Mexico, is een dergelijk loket, en melden ons waar we naartoe
willen. Hier hebben ze inderdaad de best price. Vervolgens reden we richting
hotel, een 40 km van de luchthaven en de bekende taferelen trokken voorbij.
De
kleine, kleurrijke kraampjes met fruit, gebruiksvoorwerpen en eettentjes. Ik
kon de tortillas en salinas (koriander) al ruiken.
De taxichauffeur was zeer onderhoudend, mede door
de kennis van Marianes Spaans. Hij vertraagde op de plek waar zijn huis stond
om ons te wijzen op de verwoesting die de orkaan
Jova heeft had aangebracht. Alles overspoelt tot op een hoogte van 1 meter,
ook het huisje van onze taxichauffeur met hebben en houden, was hieraan niet
ontkomen. Zullen we straks maar wat extra fooi geven J.
In Mazanillo, de berg op, langs het uitgestrekte
golfresort naar onze verblijfplaats Dolphin Cove inn. Na een paar verkeerde
afslagen en eens te zijn voorbijgereden arriveren we, een dagje later dan
gepland, om 11 uur dan op onze bestemming.
De kamers, apperments liggen tegen een bergflank
met een prachtig zich op de baai. Het gevolg van het prachtig uitzicht in de
hoogste appartementen is wel dat we talloze trappen moeten lopen (gelukkig geen
Nepalese toestanden) om restaurant en bar te bereiken, die natuurlijk op het
laagste niveau lagen. Maar we hebben een prachtig uitzicht en bij klimmen een
goed excuus (de tuin en baai bewonderen) om af en toe naar adem te happen J. De kleurrijke
schakeringen van rode, gele, oranje, paarse etc. bloemen en de uniek gesnoeide
struiken zijn een streling voor het oog.
Na een verkenning van het hotel en een drankje aan
de bar, terug naar boven geklauterd en met de taxi naar de plaza de Manzanillo.
Hier wat rond gekuierd, veel was er eigenlijk niet te zien, en gelukkig bij de
5de ATM toch pesos kunnen downloaden. Zo, met wat centjes op zak
voel ik met toch veel beter. Veel restaurants waren er hier niet en dus
besloten we maar te in het hotel te eten.
Het happy hour, gedurende 4 uur, was net voorbij en
de gevolgen waren bij menige Canadese dame en heer meer dan duidelijk J. De volgende dag even
langs het strand gewandeld en wat andere oorden bezocht in de buurt. Opvallend
de rust en de weinige toeristen die hier in deze resorts zijn. De crisis en het
minder goede (gevaarlijke) imago van Mexico doet het toerisme toch geen deugd.
Ons resort, prachtig, unieke ligging, luxe…. maar
toch niet echt onze stijl. De echte Mexicanen, indianen, straatventers,
muzikanten ontbreken; het groezelige reilen en zijlen van het dagelijkse leven,
datgene wat het reizen voor ons boeiend maakt, mis je toch in een dergelijk
resort.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten